Over mij

Ik ben Paula Waterbeek, helaas heb ik artrose door mijn hele lichaam en heb ik reuma fibromyalgie.
Jaren heb ik gesport op hoog niveau, waaronder krachtsport en vechtsport, en heb daarbij ook veel trainingen en workshops mogen geven, in aerobic's, callanetics, steps, en bodysculpture, body heat.
Dus in deze mag ik wel zeggen dat ik bekend ben met sport en training en ook de voeding, maar helaas werd ik vrij vroeg getroffen door de artrose en reuma.
Ik was zo erg ziek dat ik de prognose heb gekregen om in een rolstoel terecht te komen, dit was mijn eerste wake-up call, om dit mij niet te laten gebeuren.
Dankzij een wetenschappelijk onderzoek  waar ik aan deel nam in het Gemini ziekenhuis te Den Helder, heb ik dit weten te voorkomen.

In de periode dat ik een eigen bedrijf kreeg, waar ik met mensen mocht werken die juist last hadden van diverse blessures, maar ook reuma en artrose heb ik me mogen ontwikkelen met diverse behandelingen op basis van medische paraffine, en met succes.
Helaas was dat ook de periode dat ik te maken kreeg met mijn eerste reuma aanval, en na onderzoek werd geconstateerd dat ik fibromyalgie heb.
Later begonnen klachten te ontstaan in mijn gewrichten in mijn handen, en daar werd voor het eerst geconstateerd dat ik artrose heb.
Nog geen 2 jaar later kwam ook aan het licht dat ik artrose in mijn heupen heb zitten, en nog niet zo lang geleden, is er ook geconstateerd dat ik artrose in mijn rug en enkels heb, en tevens ook in mijn nek.

Mijn leven draaide drastisch om, verloor mijn bedrijf, raakte in een echtscheiding, mijn sociaal maatschappelijk leven raakte ik kwijt, ook mijn zo geheten vrienden.
Ik was moe gestreden, raakte de weg kwijt en dacht hem weer te hebben gevonden in een nieuwe relatie.
In deze nieuwe relatie kwam men er ook achter dat ik geen B-12 meer aanmaakte en zodanig dat ik volledig door mijn knieën zakte, zo ernstig vermoeid was dat ik niet meer capabel was om maar iets te kunnen ondernemen, als klap op de vuurpijl, kwam ik in een relatie terecht van narcisme en alcoholisme en leiden een zeer ongelukkig leven, waar ik kilo's aan kwam waar ik mezelf niet meer in herkende, en ik mijzelf op een overlevingsmodus zette.

Na 10 jaar kwam de scheiding, en moest ik mijn leven weer zien op te pakken, de eerste ommekeer was meteen zichtbaar, door gelukkig te zijn en gezonder te eten viel ik in een jaar tijd 60 kilo af.
Dat was ook meteen voor mij de uitdaging om weer aan sport te gaan beginnen, alleen had ik daar de financiële middelen er niet voor.
Dus begon ik mijzelf te trainen, door te gaan wandelen, want hardlopen dat kan ik niet meer, ik kreeg een hometrainer en kon dit gemakkelijk combineren.
Ik kocht wat gewichtjes en ik deed kleine spierversterkende oefeningen en dat ging lekker, ik bouwde dit op zodat ik elke dag in de avond een uurtje ermee bezig kon zijn.

Ik onderging een complete metamorfose, ik was voor niemand meer herkenbaar zo was ik veranderd en de oude Paula kwam weer terug.

In 2016 schafte ik mijzelf een fiets aan en ik vond het heerlijk om weer te kunnen fietsen wat ik zeker al 13 jaar niet meer heb gekund, helaas niet voor lange duur.
Doordat ik te enthousiast was en teveel op een avond had gefietst, kreeg ik een blessure aan mijn knie, en dat heeft betekend dat ik nu nooit meer kan fietsen en duidelijk was dat ik artrose in mijn knieën heb maar nog niet bekend was hoe erg het was.

Intussen kreeg ik een lieve vriend en samen besloten wij een nieuwe toekomst aan te gaan, met dien verstande dat ik wel een baan moest hebben, en dat kreeg ik binnen een week.
Helaas bleek de baan niet te zijn waarvoor ik werd aangenomen, en heb volledige roofbouw gepleegd op mijn lichaam, ik was wel op zoek naar een andere baan maar helaas liggen deze niet voor het oprapen.
1 januari 2019 ben ik officieel gaan samenwonen, dat ging helaas niet zonder slag of stoot.
Ik raakte in de ziekte wet "werk gerelateerd" werd zwaar gedupeerd door mijn werkgever, en kwam in een financiële toestanden terecht want met een salaris van 415 euro per maand daar kan je niet van leven.

Dit was wel de tijd dat ik mijn tweede wake-up call kreeg want ik kreeg diverse onderzoeken en daarin werd geconstateerd dat mijn knieën zo slecht waren dat ik bot op bot loop, en dat ik per direct geopereerd zal moeten worden voor 2 nieuwe knieën.

Dit wilde ik niet, om de redenen dat ik dan minstens 2  jaar uit de roulatie ben en wanneer ik 58/59 jaar zal zijn om dan weer terug te keren in de maatschappij, zal waarschijnlijk zeer moeizaam gaan of niet gaan lukken.
Door research onderzoek op internet, las ik een bijzonder verhaal van een dame in America die hetzelfde heeft als ik en krachtsport ging doen en tevens zover kwam dat ze olympische kampioenschappen in krachtsport beoefende.
Dit gaf mij de motivatie, om mij niet te laten opereren en heb ik besloten voor een andere aanpak "krachttraining" in de hoop dat ik dit zal kunnen doen en in de hoop dat dit mij gaat lukken om tenminste mijn operatie jaren uit te kunnen stellen.

In deze moeilijke periode dat ik werkzaam was, heb ik ook besloten om radicaal te stoppen met alle medicatie die ik had, en ik zat zelfs aan de morfine.
Nu nog een fijne sportschool vinden waar ik onder begeleiding kan gaan trainen en deze heb ik gevonden.
Ik kom terecht bij Fantasticsports in Hoogeveen, waar ik nu 3x in de week train, waar ik optimaal begeleid word, door diverse instructeurs waaronder in het bijzonder Senny die mijn benen traint.
Dankzij deze training heb ik grote vooruitgang geboekt, ben ik lichamelijk als ook mentaal veel sterker geworden.
Sterker nog ik kan laten zien dat ondanks je reuma en artrose door onder goede begeleiding te sporten je leven meer kwaliteit gaat krijgen, ondanks je ongemakken veel sterker kan worden dan jezelf ooit had kunnen bedenken.

In dien verstande, dat ik mijn operatie nu jaren kan uitstellen en met een gerust hart in de maatschappij kan blijven staan, wel is waar aangepast aan mijn beperkingen.
Het gaat er n.l. niet om wat je niet meer kunt, maar wat je nog allemaal wel zou kunnen.

Paula Waterbeek